HLA15 jest systemem innowacyjnym, który ma cechy odpowiednie by stać się systemem popularnym. Dlatego, że oferuje jakość i efektywność lepszą niż to co oferują przestarzałe popularne konstrukcje dwudrożne na mały i średni zasięg. Największym problemem systemów dwudrożnych , szczególnie tych z dużymi membranami, jest zachowanie stałego brzmienia pod różnymi kątami w płaszczyźnie poziomej, co jest niemożliwe z powodu dużej odległości między sekcjami głośników generujących swoje pasmo. Oddalenie sekcji powoduje dużą zależność odległości słuchacza do sekcji od kąta promieniowania w poziomie, a ta zmienność odległości doprowadza do interferencji fal, której nie można usunąć procesorem. Najważniejsza innowacja systemu HLA polega na podzieleniu promieniowania stosunkowo dużej membrany na pół a następnie symetrycznie na mniejsze części, a w efekcie zbliżeniu do siebie sekcji źródeł midbas i hi na tyle, żeby interferencje zostały przesunięte poza pole robocze , czyli podobnie do tego co oferują drogie źródła 3 drożne z duża ilością głośników. Dzięki tak rozsądnemu zagospodarowaniu zaledwie dwóch dużych przetworników, oraz obniżeniu częstotliwości podziału uzyskaliśmy źródło które promieniuje niemalże takie same brzmienie w polu roboczym przy zachowaniu wysokiej skuteczności dużego głośnika i stosunkowo niskiej cenie. Dzięki spójności w poziomie system skonfigurowany prawidłowo w jednym miejscu, zachowuje te cechę na cały obszar. System taki sprawdzi się najlepiej tam, gdzie budżet nie pozwali zastosować gron składających się z kilkunastu szt. klastrów z małymi głośnikami lub źródeł 3 drożnych. Takie potrzeby istnieją m inn. przy małych i średnich imprezach plenerowych na 1-5tys osób.

HLA15 skrócona specyfikacja
konstrukcja kolinearna, źródło spójne w obu płaszczyznach
midbas tubowy+ driver tubowy  z falowodem
przetworniki 15”/ 3,5” neo,  + 4”neo  (RCF 15N351 +ND950)
Promieniowanie poziom x pion :  100 stopni x  regulowany  (7stopni dla jednej)
Moc RMS: 800W (szum różowy)
Impedancja 8ohm  (lub 8+8)
Efektywność SPL 104dB @1W/1m
Pasmo 65Hz – 20kHz  (50Hz @3szt+)
wymiary WxHxD 620 x 426 x 532 mm
system kątowania: 11 pozycji co 1 stopień 0-10′
bezpieczne silne bolce magnetyczne o średnicy 10mm
waga 26kg.

Fizyczny układ przetworników (źródeł) w przestrzeni jest kluczowy dla jakości.  Technologia czy dostępność falowodów nie jest w nowoczesnych projektach najsłabszym ogniwem a głośniki promieniujące bezpośrednio ustawione w rzędzie, są (w swoim paśmie) rozwiązaniem które z racji małego kąta pola roboczego nie powoduje istotnych wad spójności w pionie.  Z kolei walory brzmieniowe w dobie tanich i licznych procesorów również nie są już tak istotne jak kiedyś, stosunkowo niewielki budżet pozwala osiągnąć dowolną krzywą i zadowolić konkretnego – ale tylko w jednym kierunku w przestrzeni.  Problem tkwi w zachowaniu tego samego brzmienia w poziomie. Niemalże we wszystkich źródłach dwudrożnych wyrównanych liniowo (sekcje są umieszczone poziomo obok siebie) najsłabszym  ogniwem całego systemu jest to, że mamy do czynienia z dwoma lub trzema źródłami (w systemach z dwoma głośnikami midbas), których zbyt duża odległość od siebie powoduje brak spójności fali w płaszczyznach poziomych:  w zależności od kąta promieniowania w poziomie. W typowym popularnym systemie asymetrycznym z głośnikiem 10 lub 12cali z driverami 1,75: jeśli słuchacz znajdzie się pod kątem +45stopni do osi systemu będzie miał bliżej sekcji wysoko-tonowej  niż niskotonowej (midbas) o 20cm, a pod kątem -45stopni będzie miał o 20cm dalej.  Czyli różnica odległości między sekcjami w tym obszarze roboczym 90stopni, a przecież stosowane są szersze – nawet 120stopni, zmienia się aż  o 40cm.  Tymczasem najdłuższa półfala emitowana przez przeciętny driver 1,75cala wynosi zaledwie około 12cm.  A zatem nie podłączając systemu pomiarowego, już tylko widząc układ głośników  wiemy, że w przestrzeni muszą się znajdować takie kierunki, w których następuje wygaszenie części pasma z powodu przesunięcia fali o 180 stopni i więcej pomiędzy sekcjami mid/hi. Przy czym oczywiście nie można tego naprawić z poziomu procesora, ponieważ procesor może zmienić opóźnienie czy fazę jednakowo dla wszystkich kierunków w przestrzeni jednocześnie – poprawienie zgodności fazy jednego kierunku spowoduje brak zgodności  fazy w innym. Pomimo poświecenia   nieskończonej liczby godzin na dopracowanie presetu system, który posiada takie wady nigdy nie zostanie ich pozbawiony. Ten problem można rozwiązać tylko poprzez inteligentniejszą fizyczną alokację źródeł w przestrzeni.
Jednym z rozwiązań niwelującym ten problem jest zastosowanie 3drożengo układu przetworników, który zbliża znacznie mniejsze źródło średnio-tonowe od wysoko tonowego jednocześnie przy obniżeniu częstotliwości podziału względem sekcji niskotonowej, co powoduje znaczne wydłużenie długości fali (np obniżenie podziału do 300-400Hz).  Źródła tego typu są jednak znacznie droższe, wymagają podziału aktywnego i mają sens ekonomiczny jedynie przy największych systemach wielkiego formatu.  Drugą metodą, jest zastosowanie mniejszych głośników niskotonowych i większego drivera, dzięki czemu źródła są bliżej siebie, a długość fali dla częstotliwości podziału jest dłuższa. Ceny i osiągi najnowszych driverów 4calowych, gdzie rozwiązano główny problem, którym jeszcze kilka lat temu był znaczny ubytek najwyższych tonów zachęcają do zastosowania ich również w systemach LA. To jednak nie wystarczy – stosując drogi driver 4 calowy i stosunkowo mały głośnik midbas 8cali to nadal za mało, choć jest już niedaleko, by system był spójny, jednak na rynku prawdopodobnie nikt nie stosuje tak szalonego rozwiązania z powodu dysproporcji ceny do zysku jakości. Zasadniczą wadą powielania małych głośników jest niska skuteczność głośników mid-bas przy wysokiej cenie całego zestawu. Reasumując w systemach LA niechętnie stosuje się duże membrany – z powodu dużej odległości między źródłami -czyli  jakości, a małe z powodu ceny (w stosunku do skuteczności).   HLA15 rozwiązuje ten problem kompromisu, bo pomimo zastosowania bardzo dużej membrany, oferującej dużą efektywność, porównywalną z 4x8cali, przy znacznie niższej cenie, zachowuje jakość a nawet z punktu widzenia jakości  jest krokiem dalej: ta konstrukcja tubowa działa adekwatnie do układu 8x 5cali + centralny driver 4 calowy, przy czym połowa głośników 5 cali (zewnętrzna) jest opóźniona w czasie i skierowana na zewnątrz, co daje źródło o bardziej wyrównanej kierunkowości, bardziej nawet od klasycznej tuby. Tuba wieloczłonowa zastosowana w HLA, która tworzy to źródło, dzięki innowacyjnemu falowodowi, dzieli dużą membranę na pół, tworząc już na wstępie symetryczne źródło o dwa razy mniejszej powierzchni (podzielenie 15 cali na pół jest adekwatne do 4×8 cali), a następnie tuba jest podzielona jeszcze na pół tworząc sumarycznie zródło zbliżone do 8x 5cali.   W ten sposób, przy niskiej cenie, z zaledwie dwóch przetworników powstało bardzo skuteczne źródło kolinearne spójne w obu płaszczyznach.

System kolinearny: Dla dwóch punktowych źródeł MID / HI, jeśli z punktu widzenia słuchacza są umieszczone blisko siebie (na wspólnej osi) mówimy o źródle koaksjalnym (axis-oś). Taki układ tworzy bliskie ideałowi źródło punktowe,  co jest szczególnie przydatne, jeśli potrzebne jest obszerne promieniowanie pod dużymi kątami w obu płaszczyznach. Standardowe zestawy głośnikowe typu satelita nadstawka,  posiadają przetworniki umieszczone pionowo. W takim układzie w płaszczyźnie poziomej odległość nie jest zależna od kąta, do obu źródeł jest ta sama odległość. Źródło takie jest nadal spójne, ale w mniejszym niż dla koaksjalnych polu roboczym w pionie tzn. jeśli kąt roboczy w pionie jest niewielki.     Źródła wyrównane liniowo różnią się tym od punktowych, że promieniują nie z punktu ale z linii.   Dla źródeł wyrównanych liniowo, zastosowanie korzystnego dla szerokiego promieniowania w poziomie układu pionowego przetworników nie jest możliwe z powodu konieczności łączenia falowodów w pionie- każdy typowy system LA tworzy źródło, które można opisać(zastąpić) dla każdej sekcji niezależnie za pomocą dwóch (lub więcej)  linii (a nie punktów) oddalonych w poziomie, a każde z nich jest (powinno być) wyrównane liniowo w pionie w swoim pasmie.  Jeśli te źródła – linie tworzące sekcje, są wystarczająco  blisko siebie relatywnie do długości półfali dla częstotliwości podziału, to dopiero wtedy są spójne w płaszczyźnie poziomej. Wówczas interferencje znajdują się poza polem roboczym i należy o takim źródle mówić: kolinearne. W źródłach kolinearnych chodzi o to samo co w źródłach koaksjalnych, żeby źródła generujące swoje pasma były tak blisko siebie, żeby działały tak, jakby były jednym spójnym źródłem. Źródło liniowe kolinearne i źródło koaksjalne są zbliżone do ideału – jednego źródła, które tylko wtedy odtwarza bez utraty jakości to co stworzył artysta. Jednakże źródło koaksjalne zawsze nie jest skalowalne – zestawienie ze sobą dwóch (i więcej) źródeł koaksjalnych powoduje identyczne problemy jak w zwykłych satelitach – z powodu kilkunastu/dziesięciu cm odległości  między źródłami HF powstają interferencje poważnie degradujące założone brzmienie w przestrzeni. Jeśli obie sekcje są wyrównane liniowo, czyli są spójne w pionie,  ale jednocześnie są spójne w płaszczyźnie poziomej, tylko wówczas cały system skalowalny jest jednym źródłem zbliżonym od idealnego i takie zgodnie z logiką nazywamy kolinearnym (współliniowym).